O.POENEL

Ik ben

Ben ik werkelijk die ik ben !
Had ik eens een ander leven !
Niet hier, maar heel ver weg !
Wie kan me hierop antwoorden !!

Of leef ik ook nog ergens anders
In een ver heelal
Ook met een zon en maan
En sterretjes zonder tal,

Dit zou toch geweldig wezen
Een andere wereld, een zelfde Nel
Zo zit ik te filosoferen
Geloof ik dit echt wel.

ʼk Zou wel stiekem willen kijken,
Zo van boven, naar mijn bestaan.
Hoe ik zit op mijn balkonnetje
In het schijnsel van de maan.

Ik denk, het zijn maar dromen
Maar misschien is het wel waar.
Misschien, heel, heel, heel ver later
Ontmoeten IK elkaar

Zweven.

Over Vlieland’s dreven.
Wil ik Zweven. 
Als een meeuw met uitgestrekte vleugels.
Ongedwongen zonder teugels.
Maar ik ben helaas een mens.
Dus mijn allergrootste wens.
Om over Vlieland’s dreven
Als een vogel te mogen zweven.
Zal nooit in vervulling gaan.
Te voet doorkruis ik de duinen.
In de bossen wil ik struinen.
Met blote voeten in het zand.
Langs de golven op het strand.
De zon die daar de zee ontmoet. 
De lucht kleurt, rood als bloed.
Het is een heel groot wonder.
En dan de zon is onder.
Vol verwondering blijf ik staan.

Deze week kwam ik er achter dat Nel Cupido vandaag 15 september jarig is, van harte gefeliciteerd met deze dag.

Uit het boekje Zwevend over Vlieland

Oud

Oud Wanneer ben je oud?
Zelf stel ik mij die vraag…
Maar dat duurt nog zo lang.
En zeker niet vandaag

Dat denk ik vaak.
Daar wil ik ook naar leven.
Maar alles wat je onderneemt
Duurt nu wel lang als maar even.

Er is een manier,
Doe alleen prettige dingen.
Vergeet alle ellende,
En geef niet te veel in herinneringen.

Je leeft nu
Dat is wat telt.
Kruip niet weg achter de geraniums,
Want dan ben je uitgeteld.

Daarom mensen, leef je leven,
Denk er aan hoe jong je bent
’t Leven heeft nog veel te bieden.
’t Is maar dat je dat erkend.

Twee gedichten van O.POENEL

Uit het boekje kruukels

Ik

Een kei kan niet wegwaaien
En erosie is een langdurig proces

Een liefde, groot genoeg voor ‘t leven.
Heel jammer toch, het duur maar heel even.

Haiku

De zee strek zich uit
Als een kabbelend tapijt
Ik dein rustig mee

De witte duinen,
Bedekt met groene helmen
“Vlieland een rustpunt”
Het is gloeiend heet.
De hitte van de zomer
Het hoofd koelhouden

De meeuwen, zeilend
Op de wind, boven de boot
Begeleiden ons