Zeisend Licht

In deze debuutbundel staat de relatie van het eiland met de zee, de bewoners en de eiland- gasten centraal. Door de verschillende vormgedichten wordt de lezer soms uitgenodigd een stapje terug te doen in de tijd maar krijgt hij ook de kans zich in hedendaagse beelden te dompelen. Door alle woorden heen klinkt de roep naar de goede verstaander: hoe behoudt het eiland zijn eigenheid in een tijd van snelle veranderingen, hoe biedt men het hoofd aan de toenemende hang naar de verkwikkende Vlielander rust? In het eerste deel, Trek naar wederkeer, maakt men kennis met het ‘oude hart’ van Vlieland. In het tweede, Ontkomen aan zwaartekracht, waaiert men uit over het eiland. In het deel, Het eiland je eigen, komen mens, zee en strand samen in herkenbare metaforen. Het laatste deel, En verder, heeft afscheid als gegeven: de melancholie van het vertrekken, een plek verlaten die uitnodigt tot wederkeer. In Zeisend Licht schept poëzie orde, graaft ze naar diepere lagen en brengt zand en zee als onafscheidelijke elementen samen. Vanaf Proloog: Op een afstand tot en met Epiloog: Slauerhoff, maakt Louise deze cirkel rond.